Marijke heeft al ruim 20 jaar Parkinson. Tot zo’n twee jaar terug lukte het fietsen op een gewone fiets met twee wielen nog redelijk.  En daarmee waren Dick en Marijke erg blij. Ze waren daardoor nog redelijk mobiel en Marijke vond fietsen gewoon leuk.  De laatste twee jaren namen de valpartijen echter toe, met name bij op- en afstappen. Het was niet meer verantwoord om op twee wielen te fietsen.  De voor de hand liggende gedachte was dan maar op drie wielen over te stappen…

Dick: “En zo kwamen we bij Abeona Mobility in Zoeterwoude terecht.  Toch was de overstap van 2 naar 3 wielen moeilijker dan we dachten, Marijke bleef moeite houden met het sturen, de driewieler had de neiging om uit zichzelf naar het laagste punt te sturen in plaats van rechtdoor te rijden.  Thijs kwam met het lumineuze idee van een duo-fiets. Bij de eerste proefrit was er direct een klik, het rijden ging probleemloos en het was razend gezellig zo met z’n tweeën naast elkaar.  We realiseerden ons ook ineens dat Marijke de laatste jaren eigenlijk nooit meer alleen fietste en dat we toch altijd met z’n tweeën op stap gingen.  Na wat nachten erover slapen en verkenning van de breedte van de fietspaden – en hun paaltjes – in Leiden en omgeving, was het duidelijk: we gingen ervoor!  De Lintech Toogether geeft ons beiden ieder onze eigen versnelling, dus we trappen allebei naar eigen vermogen, hij heeft heerlijke ‘stoelen’ uit de ligfiets wereld, en een elektrische ondersteuning om de Leidse bruggetjes en de klimmetjes in de duinen te nemen.

Herman is een gezonde, sportieve (ex) triatleet, marathon loper en groot fietsliefhebber als hij een jaar geleden wordt getroffen door een herseninfarct. Herman verliest controle over zijn linker arm en been waardoor de ledematen nu onvrijwillig en ongecoördineerd bewegen.

Herman: “Tot mijn enorme verdriet is op een gewone fiets fietsen onmogelijk geworden. Een lange revalidatie- en acceptatieperiode brak voor mij aan. De eerste maanden stonden in het teken van frustratie, daarna in uitdagingen om terug te keren naar de vroegere situatie. Toen ik inzag dat er geen significante verdere verbeteringen te verwachten zijn, heb ik geaccepteerd dat ik zal moeten leren leven met bepaalde beperkingen en ben ik me gaan focusseren op de dingen die nog wel gaan. … Opgeven is voor mij simpelweg geen optie…

Mijn fysio therapeut moedigde me aan om naar een fietsoplossing te zoeken, maar ik fiets liever niet op een fiets waar ik zichtbaar ‘gehandicapt’ ben. Mijn broer raadde me aan om eens bij Maia te gaan kijken omdat ze adverteren met sportieve trikes. Bij Maia valt de keus op een Scorpion FX (HP Velotechnik) waarop ik me weer sportief voel! Met wat kleine aanpassingen aan het linkerpedaal ben ik klaar voor de eerste kilometers buiten. De fiets past (opgevouwen) netjes in de auto.”

Na de amputatie van zijn linkeronderbeen voelt het voor Ruben niet meer veilig om op zijn ‘gewone’ fiets te fietsen. Vanuit de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) werd hem een scootmobiel geadviseerd maar dat wilde hij liever niet.  Op zoek naar een alternatief, begon zijn onderzoek naar de driewielfiets. Ruben kocht uiteindelijk de AZUB T-Tris aan via het WMO traject en kon niet wachten tot zijn fiets geleverd werd.  Samen met Thijs heeft Ruben zijn fiets in elkaar gezet en rijklaar gemaakt.

“Ik wil heel graag in beweging blijven en heb geen zin in een scootmobiel. Dan doe ik helemáál niets meer…. Ik wil liever een driewielfiets dus ik heb flink op het internet zitten speuren. Na verschillende bezoekjes aan de winkel van Maia Mobiliteit vroeg ik met mijn offerte een gesprek aan met de WMO ambtenaar. Toen de WMO ambtenaar op huisbezoek kwam, heeft zij met medewerking van Maia Mobiliteit een demonstratiemodel van een driewielfiets kunnen zien. Zij begreep toen goed waarom ik liever geen scootmobiel wilde.

Ik koos voor de AZUB T-Tris omdat de fiets (inclusief de aanpassingen die nodig waren) precies binnen mijn budget paste. Met een maandelijkse eigen bijdrage kan ik zo toch fijn weer in beweging komen.

Een driewielfiets aankopen middels het WMO traject gaat niet snel maar ik was blij dat ik groen licht kreeg voor de aanschaf. Mijn doel is om meer in beweging te komen en niet alleen fysiek maar ook geestelijk weer fitter te worden. Ik verheug me erop om lekker uit te waaien. Ik zwem wekelijks en ben actief met rolstoelbasketbal, maar op zaterdag en zondag wil ik graag met mijn vrouw weer gaan fietsen. Samen erop uit, dat heb ik erg gemist. Ik zie vooral uit naar mijn hernieuwde zelfstandigheid en autonomie.

Met de aangepaste brede pedalen (waarop zijn orthopedische schoenen en prothese past -red.), de instapsteunen en de remmen die vergrendeld kunnen worden is de T-Tris van AZUB mijn perfecte fiets.”

Suzanne is 9 en kan wegens een hersenbeschadiging niet op een ‘gewone’ fiets. Ook zij wil, net als haar vriendjes en vriendinnetjes naar buiten en zelf fietsen. Haar ouders gaan samen met haar op zoek naar een oplossing maar lopen in eerste instantie bij de WMO-aanvraag bij de gemeente vast. Een tweewielfiets is geen optie, wegens balansproblemen. Omdat Suzanne ook moeite heeft met de verwerking van veel prikkels, is een driewielfiets de veiligste oplossing. Een fiets waar ze jarenlang mee vooruit kan.

Suzanne moet nog een beetje leren fietsen in het (drukke) verkeer dus de Hase Trix (die met een koppelstuk aan de fiets van haar moeder kan worden gemonteerd) is de beste oplossing. Zo kan ze samen met haar moeder oefenen maar ook zelfstandig weer deelnemen aan het verkeer. Ze hoopt met haar eigen fiets weer zelf naar school of naar Oma en Opa te kunnen fietsen.

Samen met haar moeder leggen we de puzzel. De fiets wordt middels het WMO-traject in de gemeente Leiden aangevraagd en goedgekeurd. “De beste optie is in natura” zegt moeder Sabine “zo konden we onze eigen keus maken waar we de fiets kochten en verliep het proces een stuk sneller.”

Als Suzanne de fiets met haar moeder komt ophalen is ze erg nerveus. Het is lang geleden dat ze fietste en ze hoopt dat het haar gaat lukken. Gelukkig hoef je niet te leren fietsen op een driewieler; ze stapte op en fietste weg, onder het wakend oog van haar Opa…

Dit is Ann-Marie. Haar verhaal is bijzonder en het vermelden waard!
Ann-Marie is al maanden aan huis gebonden door twee beschadigde zenuwen en een hernia. Als sportklimmer en zwemonderwijzer valt het haar zwaar om haar dagen op bed door te brengen en zich met rollator in huis voort te bewegen. We leren haar kennen als een doorzetter en ze vecht voor volledig herstel. Beetje bij beetje pakt ze terrein terug; doet ze met haar fysiotherapeut oefeningen op haar bed en ze leert weer de trap naar boven te beklimmen…
“Het idee voor een ligfiets ontstaat bij een van de medewerkers van thuiszorgorganisatie OwerCare in Zoetermeer. Zij trof me op bed, ‘fietsend’ met een van mijn revalidatie-hulpmiddelen. “Zou een ligfiets niet iets voor je zijn?” heeft ze toen hardop gedacht…
Op de dag van de opening van Maia Mobiliteit in Leiden ging ik samen met mijn zorgverlener in de winkel. Mijn oog viel op een Trike. Door de liggende positie hoopte ik weer naar buiten te kunnen. Samen met Thijs zocht ik naar mijn oplossing en verkenden we de opties. Ik huurde verschillende trikes en kon zo rustig uitproberen wat voor mij het beste werkte.
Met mijn nieuwe felgele Performer Trike-X, ballonbanden (voor extra vering), een vlag en groothoek spiegels (voor veiligheid en zichtbaarheid), hoofdsteun en twee instapsteunen kan ik na 6 maanden voor het eerst met mijn echtgenoot weer naar buiten.”

Stralend en trots komt Ann-Marie nu zelf naar de zaak (toch zo’n 30 kilometer) voor de startbeurt, wat fine-tuning en een reservebandje, of zomaar, voor de gezelligheid.

Klaas kocht eind 2015 een HP Velotechnik Scorpion en noemt dat zijn beste aankoop ooit! Met zijn  aandoening SCA3 merkt hij dat in beweging blijven niet alleen belangrijk, maar ook goed voor hem is. 

Klaas: “In 2015 werd bij mij na langzame verergering van evenwichtsklachten SCA3 vastgesteld, een ongeneeslijke progressieve hersenaandoening die vooral het coördineren en bewegen aantast. Ik merkte al snel dat veilig fietsen op de gewone fiets voor mij niet meer ging. Hoewel ik maar éénmaal gevallen ben, voelde het niet veilig meer. Ik ging al snel op zoek naar een alternatief en ook mijn fysiotherapeut moedigde me aan om een revalidatiefiets te proberen. Na een zoektocht op het internet heb ik inderdaad zo’n fiets geprobeerd, maar het beviel me niet. Mijn oog viel op zo’n sportieve driewiel-ligfiets en ik was meteen verkocht. Het is de beste aankoop die ik ooit heb gedaan! In het begin fietste ik elke dag maar nu fiets ik zo’n drie tot vier keer per week. Ik vind het heerlijk om na het werk (waar ik met de auto naartoe ga) nog even een uurtje te fietsen. In het weekend ga ik een langer stuk fietsen en ben ik vaak een uurtje of vier op pad.  

Grote afstanden lopen zonder hulpmiddelen lukt niet meer, maar op de fiets voel ik die beperking niet. Ik kan net als iedereen lange stukken fietsen en voel me dan heel vrij!” 

We bewonderen Klaas z’n optimisme en we hopen dat hij op zaterdagtochten nog vaak voor een kop koffie bij ons komt aanwaaien!